کافه دانتیسم

همیشه اختلاف به معنی نقص نیست.» این شعار یک کافه‌ی خاصه که تازگی‌ها حوالی میدون ونکه. همه‌چیز این کافه مثل بقیه کافه‌هاست. یه جای دنج و ساده با تابلوهای جورواجور که وقتی واردش میشی با یه سری لبخند آسمونی مواجه می‌شی. کارکنان سفارش رو ازت می‌گیرن و در فاصله‌ی چند دقیقه سفارشت رو برات میارن. همه چیز به خوبی و خوشی می‌گذره و تموم می‌شه. همونطور که گفتم این کافه مثل بقیه کافه‌هاست. تنها و مهمترین موضوع اینه که اینجا همه‌ی کارها توسط بچه‌های مبتلا به اوتیسم و سندروم داون انجام می‌شه؛ بچه‌های «کافه دانتیسم».

کافه داونتیسم مخفف کلمه ی سندروم داون و اوتیسم است

«آیلین آگاهی» که ۱۷ ساله معلم موسیقی این بچه‌هاست، چندین سالِ به فکر وارد کردن این بچه‌ها به جامعه بود و بعد از کلی کلنجار رفتن با همه‌ی مشکلات موجود، با کمک سازمان بهزیستی و خانواده‌های بچه‌ها، کافه دانتیسم را در پاساژ آینه‌ی ونک تاسیس کرد.

فضای داخلی این کافه جمع و جوره و پر از نقاشی‌ها و کاردستی‌های جذابیه که توسط خود بچه‌های مبتلا به سندروم داون و اوتیسم انجام شده؛ نقاشی‌هایی که هر ۱۰ روز عوض می‌شه. گوشه و کنار این کافه پر از گل و گلدون‌هاییه که باعث شده فضای سبز و آرامش‌بخشی رو بسازه. یک پیانو گوشه‌ی کافه نشسته که با دست‌های پر استعداد این بچه‌ها و بالاخص «باران» دوست‌داشتنی، شروع به خوندن می‌کنه و به خوشمزگی خوراکی‌های این کافه اضافه می‌کنه. ممکنه کوچک بودن این کافه کمی اذیت‌کننده باشه ولی بزرگی دل کارکنانش، ذهنتون رو از مشکلات دنیا پاک می‌کنه.

اسم کافه دانتیسم رو زیاد شنیدیم. خوبه به خاطر خلاقیت این حرکت، حمایتشون کنیم و امیدواریم این تازگی همیشه با این کافه بمونه. ۳۵ پرسنلی که توی شیفت‌های مختلف این کافه کار می کنن، صورتشون با ورود هر کدام از ما به یه لبخند زیبا آراسته می‌شه. خالی از لطف نیست که هر چند وقت یک‌بار، با سر زدن به کافه دانتیسم خودمون رو توی این لبخندها سهیم کنیم تا بتونیم کمکی باشیم برای رشد این کافه و خلاقیت‌های این‌چنین

[aparat]http://www.aparat.com/v/zcJrS[/aparat]