کافه حیاط شماره 65

حیاط در قدیم برابر بود با کل خونه و تموم اتفاق‌های مهم اونجا می‌افتاد. یک فضای همه‌کاره بود؛ محل بازی بچه‌ها، سالن پذیرایی، آشپزخونه، نشیمن و حتی جای خواب. یک حیاط بود و سماور مادربزرگ و شیرینی‌های خونگیش. نوستالژی‌ها و خاطره‌هایی که در گوشه‌ی ذهن کوچه‌های تهران مونده.اگه به کافه‌ی «حیاط شماره‌ی ۶۵» برین می تونین تو فضای باز باصفا و دل‌انگیزش، یکی از این خاطرات تهران رو از نزدیک لمس کنین.

تکاپوی اطراف کافه حاکی از انتظار اتفاق‌های خوب داره. وقتی داخل بشین، دلیل این تکاپو رو می فهمین؛ فضایی با انرژی بالا و پر از رنگ و حس. انگار می‌تونین فکر هر شخص رو پشت هر کاری ببینی.

فضای بسته‌ی کافه از دو سالن مجزا درست شده که یکی از اون‌ها بزرگ‌تر بود؛ در واقع تلفیقیه از نشیمن و ناهارخوری کوچیک؛ هم مبل‌های رنگارنگ و راحت داره، هم میزهایی که بتونین دورش جمع بشین. یک پنجره به سمت خیابون و یک پنجره به سمت حیاط، نور فضا رو تامین می‌کنه. در این فضا از قراردادن کتابخونه، آثار هنری و دست‌ساز و تابلو‌های نقاشی غافل نشدن. همین‌طور گل‌هایی که همه‌جا چشمتون بهش می‌خوره، امضاییه بر طراوات و تازگی کافه.

اتاق بغلی کمی کوچیک‌تره و جاییه که آشپزخونه و پیشخوان کافه قرار داره. در این اتاق طاقچه‌ای هست که طبقاتش با کتاب و دست‌سازهای کاغذی پر شده. در انتهای این سالن در شیشه‌ای بزرگی وجود داره که شما رو به حیاط می‌رسونه.

علاوه بر حاکمیت گلدون‌های گل که لازمه‌ی هر حیاطیه، چیزی که به چشمتون می‌خوره استفاده‌ی بهینه از فضا با المان‌های چوبیه. سکوی چوبیه دور درخت حیاط حکم یه گلدون در بسته‌ی بزرگ رو داره؛ به همین دلیل هر وقت خواستین یا اگه جا نبود، روی سکو، زیر درخت بشینین و از فضای سبز کوچیک اطرافتون لذت ببرین. علاوه بر این سکو، خلاقیت دیگه‌ای که به چشمم می خوره، اونم کتابخونه‌ای که روی در پارکینگ سوار شده. همچنین سکوهایی دور میز‌های چیده‌شده‌ وجود داره که با کوسن‌های متنوع زیباتر شده.

یکی از خاص‌ترین موارد حیاط شماره 65 وجود سرآشپز مشهوری با نام مستعار “فیل سرآشپز” است که در فضای مجازی اسم و رسمی برای خود دارد. خلاق و خوش ذوق است مخصوصا در تهیه و طبخ غذاهایی که سبک‌ کار کافه هم می‌خورد.

علی مروی نام این شِف یا سرآشپز بوده که رسپی یا دستور تهیه خوراک‌ها و غذا‌های این کافه مطعلق به وی است.

منوی این فضای فوق العاده قابلیت این رو داره که از هر طیف سلیقه‌ای رو پوشش بده.

اگه چای لاته، کیک شکلات‌آلبالو و سالاد حیاط شماره 65 رو سفارش بدین ترکیب عالی واسه این فضا ایجاد می کنن. چون کیکش بافت تازه و خوبی داره و تلفیق طعم ترش و شیرینش به‌اندازه و به‌جاست. چای هم که جزو یکی از همیشگی‌های کنار کیکه، حسابی می چسبه. سالاد پر و پیمونه: کاهو، روکولا، کرنبری، تخم کدو، قیسی، جوانه شبدر و پنیر فتا مواد اصلیشن و اگه درخواست اضافه‌شدن تیکه‌های فیله‌مرغ هم بکنین حتما واستون اضافه می کنن .

یه کافه‌ی خوب با کارکنانش تکمیل می‌شه و خوبی اینجا همینه؛ هرموقع به چیزی احتیاج داشتین، یک نفر پاسخگو میشه. راستی اگه اهل وسایل دست‌ساز و هنری هستید و از روکش کوسن‌ها و آثار هنری استفاده شده در کافه خوشتون اومد، به گالری کافه در حیاط سر بزنین.

اینو بدونین حتما دلتنگیتون برای حیاط مادربزرگتون با رفتن به اینجا کم‌تر می شه و انرژی خوبی می گیرین. پس اگه فضاهای باز و صمیمی رو دوست دارین، «حیاط شماره 65» رو از دست ندین

راستی  اگر خواستید سری به کافه بزنید در روزهای نیمه تعطیل و عصرها، برای رزرو میز تماس بگیرید. هزینه ای ندارد اما خیالتان را برای دست خالی برنگشتن از کافه راحت میکند.