یکی از سرشناسترین موزههای شهر تهران است. این موزه در سال ۱۳۵۶ خورشیدی (۲۲ مهر برابر با ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷ میلادی) به کوشش و ابتکار کامران دیبا و با پشتیبانی فرح پهلوی، همسر محمدرضا شاه پهلوی، در گوشه غربی پارک لاله بنا شد. درحال حاضر، این مؤسسه یکی از واحدهای معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
اندیشه ساختنِ جایی در ایران برای نمایش آثار هنر معاصر ایرانی و خارجی را نخستین بار کامران دیبا، معمار و نقاش و پسرعموی فرح پهلوی، ملکه ایران در دوره محمدرضا شاه پهلوی، در گفتگوهای مستمرش با فرح پهلوی مطرح کرد. دیبا در این باره میگوید:
پس از بازگشت از تحصیلات در خارج، چندینبار با شهبانو در این رابطه صحبت کردم؛ چرا که به باورم هیچ بنیادی در کشور به شکل جدی به جمعآوری هنر نمیپرداخت. ایده اصلی در ۱۹۶۶ (۱۳۴۵) شکل گرفت، اما سالها طول کشید تا پروژه به پایان برسد.
به گفته فرح پهلوی، علاقه شخصی او به هنر نوین سبب شده بود تا در زمان حکومت همسرش، دستگاههای دولتی و اشخاص مجموعهدار را تشویق کند تا به جای خریدن آثار سنتی، پول بیشتری برای خرید و نمایش آثار نوین کنار بگذارند. هنگام بازدید از نمایشگاه کارهای ایران درودی، نقاش نامدار ایرانی، و در پی درخواست درودی از فرح پهلوی برای ایجاد مکانی برای نمایش همیشگی آثار، فرح پهلوی در نهایت مصمم شد تا موزهٔ هنرهای معاصر ساخته شود.
این هنگامی بود که افزایش ناگهانی قیمتهای نفت در سالهای دهه ۱۳۵۰ (۱۹۷۰ میلادی) و اوج گرفتن آن در ۱۳۵۴ خورشیدی (۱۹۷۵)، پول زیادی به خزانه حکومت ریخته بود. او میکوشید تا به نامِ برنامه تمدن بزرگ، به نمایش چهرهای نوین از کشور و بالا بردن جایگاه ایران میان دیگر کشورهای جهان بپردازد. اِیمن استدلال میکند که قرار گرفتن هتل اینترکنتیننتال تهران (لاله کنونی)، موزه هنرهای معاصر، پارک فرح پهلوی (لاله کنونی) و موزه فرش در کنار هم، همگی تلاشی از سوی محمدرضاشاه برای مدرن کردن تهران و ارائه تصویری شکوهمند از آن بود.
کامران دیبا همچنین با کمک همکارانش آغاز به طراحی معماری موزه بر بنیاد اصول نوین و با نگاه به فرهنگ ایرانی کرد. «دفتر مخصوص شهبانو» در آن هنگام هزینه ساخت موزه را در اختیار کامران دیبا گذاشت. این هزینه، بیش از ۷٫۲ میلیون دلار تنها برای ساختمان تخمین زده شده است. اگرچه ایده اصلی ساخت موزه را دیبا سالها پیشتر ارایه کرده بود، اما تا پیش از تحویل هزینه ساخت از سوی سازمان برنامه و بودجه کشور، ساخت و سازی صورت نگرفته بود. در نهایت در ۱۳۵۶ کارِ ساختمان موزه به پایان رسید و در ۲۲ مهر، برابر با زادروز فرح پهلوی، موزه با حضور میهمانان ویژهای چون خود محمدرضاشاه و فرح پهلوی، نلسون آلدریچ راکفلر، معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا، تامس مسر رئیس موزه گوگنهایم و دو ویلد رئیس موزه اشتدلیک آمستردام گشایش یافت. راکفلر در مراسم گشایش موزه آن را «یکی از زیباترین موزههای جهان» و ادامه و تکمیلدهنده موزه گوگنهایم نامید. برای جشن گشایش، مجموعهای سفارشی از کارهای دنیس اوپنهایم برای فضای بیرونی موزه ترتیب داده بودند و برنامههای موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی کلاسیک همراه رقصهای محلّی ایران و رقصهای مدرن غربی درون و در محوطه بیرونی موزه اجرا میشد. به گفته دیبا، شاه خود در مراسم از وی درباره اثر معروف هاراگوچی که به شکل آینهای تیرهرنگ دیده میشد، پرسیده بود؛ که دیبا به وی پاسخ داده بود که آن به ظاهر شیشه نفت است. شاه که نفت بودن سطح را باور نمیکرد انگشت خود را در حوض کرد و سپس ناچار شد تعداد زیادی دستمال کاغذی استفاده کند تا انگشتش را از نفت به کار رفته پاک سازد.
این موزه شامل جامعترین و مهمترین گنجینههای هنر مدرن پس از جنگ جهانی دوم تا پیش از دهه۱۹۸۰ میلادی در خارج از اروپا و آمریکای شمالی است که شامل کارهای مهمی از جنبشهای هیجاننمایی انتزاعی، پاپ آرت، مینیمالیسم، مفهومی و فوتورئالیسم میشود. در گنجینه دائمی موزه بیش از ۴۰۰۰ اثر ارزشمند از نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان نگهداری میشود که نزدیک به ۴۰۰ عدد از آنها ارزش استثنایی دارند. ارزش آثار موزه در حدود ۲٫۵ میلیارد دلار برآورد میشود. بیشتر این آثار در دهه ۱۹۷۰ میلادی و با نظارت فرح پهلوی خریداری شدهاند؛ اما پس از انقلاب، بعضی از آثار ارزشمند موزه در زیرزمین آن انبار شدند و به نمایش درنیامدند. در سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵ میلادی)، برای نخستین بار، نمایشگاهی از گنجینه موزه برگزار گردید که توجه علاقهمندان را به خود جلب نمود. از جمله آثار موزه میتوان به کارهای بسیار شاخصی از گوگَن، رُنوار، پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لُویت و جاکومتی اشاره کرد. مجموعه بسیار مهمی از هنر معاصر ایران و نقاشی هنرمندانی چون سهراب سپهری نیز از جمله داراییهای این موزه است.
طهران، طهران، إيران
برای مشاهده این صفحه بایستی با حساب کاربری خود وارد شوید:
بهروز
18/01/2019 در 1:40 ق.ظالا