موزه‌ی پست و مخابرات

اولین بار  موزه پست در سال ۱۳۱۱ و با الهام گرفتن از موزه‌های تخصصی اروپایی در قسمتی از ساختمان وزارت پست و تلگراف (تلگرافخانه) که در ضلع جنوبی میدان توپخانه‌ی سابق مقابل ساختمان شهرداری (در سال ۱۳۴۹ ساختمان تلگرافخانه تخریب شد) قرار داشت، افتتاح شد. اما موزه‌ی فعلی در بنایی قرار دارد که به شیوه‌ی معماری ملی ساخته شده و از ساختمان‌های مهم منطقه‌ی باغ ملی و دوره‌ی پهلوی اول بوده است. این بنا در سال ۱۳۰۷ و در زمان وزرای قدیم پست، صوراسرافیل و نظام الدین حکمت، با مساحت ۱۵،۰۰۰ مترمربع و صرف ۵۰۰ هزار تومان در خیابان سپه (امام خمینی) ساخته شده است.

طراح و معمار ساختمان اداره پست تهران نیکلاس مارکوف، معمار برجسته گرجستانی بوده است. طرح این بنا تلفیقی از معماری ایرانی و اروپای است که بر جذابیت آن افزوده است. در دوره‌ی پهلوی اول گرایش به ساخت بناهای اداری و دولتی بیشتر شد و توجه به معماری آنها به شیوه‌ای که اصطلاحا التقاطی نیز گفته می‌شود، بسیار رواج پیدا کرد. در این دوره معمارانی چون مارکوف و شاگردانش بسیار اثرگذار بودند، ولی آنچه که در معماری آن روز ایران دیده می‌شود ترکیب معماری اروپایی به شیوه ای ایرانی است که معماری ایران را صاحب سبکی نو می‌کند. ساخت ساختمان پست را مهندس مارکوف آغاز کرد و مهندس مظلومیان که ایرانی بود به پایان رساند.

بنای اداره‌ی پست سابق (موزه‌ی ارتباطات فعلی) در منطقه‌ای به نام میدان مشق (مارش) قرار دارد که اکثر ساختمان‌های آن به غیر از ساختمان وزارت جنگ سابق (متعلق به دوره‌ی ناصری) مربوط به دوران قاجاریه تا پهلوی اول است. در ساختمان موزه مانند سردر باغ ملی و دیگر بناهای میدان مشق و هم عصر، مصالح یکسانی به کار رفته است. مصالح به کار رفته در قسمت‌های مختلف متفاوت است؛ از سنگ که در پی ساختمان به کاررفته تا آجر در اکثر نقاط بدنه و چوب در در و پنجره‌ها و سقف شیروانی.  موزه دارای  سه ورودی در شمال، جنوب و شرق است که بخش شمالی در حال حاضر مسدود و قسمت شرقی نیز در حال بازسازی است. در آینده‌ی نزدیک هم قرار است عمارت پست و گمرک تهران که خود دارای چند بخش است، به موزه اضافه شود. موزه‌ی پست و مخابرات دارای دو طبقه و یک زیرزمین است که در این دو طبقه هشت غرفه قرار دارد و هرکدام به موضوعی خاص می‌پردازند.